Η επανάσταση είναι η ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος και της λυχνίας, όχι η λάμψη στη Λαμψάκου.
Τους ήρθε κουτί αυτή η τρομοκρατική επίθεση.
Τους ήρθε κουτί, αν βέβαια δεν την είχαν αναλάβει και οι ίδιοι.
Για να μπορούν να παρακολουθούν χωρίς περιστροφές όλους που είτε είναι αριστεροί, είτε είναι πρόθυμοι να διαμαρτυρηθούν σε κάποια πορεία, είτε πήραν στο στόμα τους τη λέξη επανάσταση, σαν και μένα.
Να μπορούν να μας κρατάνε σε πολιορκία τρόμου.
Όταν στην εφηβεία μου ρώτησα την μαμά μου σχετικά με την τρομοκρατία, μου απάντησε με το τι είπε ο Λένιν όταν συνέβαλαν τον αδερφό του για την απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου: “Εμείς δεν θα πάμε απ’ αυτό το μονοπάτι”.
Όχι, δεν τη χρειαζόμαστε τη τρομοκρατία.
Άλλωστε εμείς που είμαστε οπαδοί του Συνασπισμού είμαστε εκ φύσεως ενατίον της βίας.
Μας βλάπτει.
Δεν τη χρειαζόμαστε όσοι έχουμε λυχνία στον εγκέφαλο.
Η επανάσταση είναι τα ποιοτικά άλματα στην πορεία της ανθρωπότητας.
Το μόνο που μπορεί να μας σώσει από την αντιδημοκρατική πορεία που πήρε αυτός ο κόσμος είναι να είμαστε πολλοί…

Στο Ελλάς γίνεται της τρελλάς...

Πτώμα!

Χθες πήγα πρώτα στον Ανατολικό άνεμο, επειδή απλά μου άρεσε η αφήσα και μετά πέρασα από το στέκι των μεταναστών. Στις τέσσερεις παρά βαρέθηκα και κατευθύνθηκα πρως τη Βικτορίας. Με τα πόδια μέχρι το σπίτι μου. Τέσσερεις Πακιστανοί μπροστά μου, ένας μελαμψός πίσω μου... Βαδίζω. Εκεί μπροστά και ένα ζευγάρι, όλα ασφαλή... Δεν φοβάμαι.
Μα ο μελαμψός επειταχύνει το βήμα του. Μου μιλάει, δεν το πιστεύω, μου μίλησε! Μάλλον με πέρασε για καμιά πουτάνα από τη Μιχαήλ Βόδα.
Ψυχρεμία, επιταχύνω.
Κια ξαφνικά... τι 'ν αυτό; Ένας άνδρας στο πεζοδρόμιο, πεσμένος μπρούμμητα, δεν κουνιέται. Οι Πακιστανοί τον πέρασαν, εγώ επίσης. Μα δεν θα έπρεπε να κάνω κάτι; Μπα, ναρκομανείς θα είναι, όταν συνέλθει, θα συκωθεί.
Μετά θυμήθηκα ότι φορούσε ακριβό μαύρο παλτό και γυαλισμένα μαύρα παπούτσια.
Πτώμα;
Και αν δεν είναι πεθαμένος αλλά τον χτύπησαν και τον λίστεψαν και τώρα θα ξεψυχίσει επειδή δεν του βοήθησε κανείς; Ο μελαμψός πίσω μου. Πώς να βοηθήσω; Ούτε αυτός δεν σταμάτησε.
Θυμήθηκα ότι αυτό στην πατρίδα μου δεν θα μπορούσε να έχει γίνει. Να περάσουν τόσοι άνθρωποι και να μη βοηθήσουν.
Εγώ;
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στις πέντε θυμήθηκα ότι μπορούσα να πάρω το εκατό να τους ειδοποιήσω.
Αλλά σίγουρα, τώρα κάποιος ήδη έχει κάνει κάτι, κάποιος του βοήθησε...
Καλή νύχτα... και καλή χρονιά στους ζωντανούς.